بررسی تطبیقی رمزگشایی رنگ‌ها در آثار داستانی بوف کور و پیکر فرهاد

عنصر رنگ جزئی گسترده از جهان محسوس ماست و همانند موسیقی، زبان مشترک مردم دنیا محسوب می­شود. رنگ­ها اغلب مفاهیم نمادین دارند و نمود آن در آثار ادبی غیر قابل انکار است. پدیدآورندگان آثار با توجه به محیط زندگی، باورها و علایق خود از رنگ­ها بهره برده­اند. لذا از این طریق می­توان بسیاری از راز و رمزها و حتی اوضاع اجتماعی عصر نویسنده را کشف نمود و به شخصیت، حالات روحی و افکار ذهنی آنان پی برد. در ادبیات داستانی معاصر به خصوص در «بوف کور» هدایت و «پیکر فرهاد» معروفی به دلیل درونمایه، ساختار و زبان پیچیده آن که در بستری از خیال و واقعیت شناورند، رنگ جایگاه ویژه­ای دارد. این مقاله در نظر دارد با بررسی تطبیقی رنگ­ها در آثار مذکور به درک بهتری از محتوای پیچیده و ابهام­آمیز آن­ها نایل شود. هدایت و معروفی با بکارگیری زبان نمادین رنگ­ها، خود را از دسترس خوانندگان سطحی دور کرده­اند. آنان نیت واقعی داستان را ورای محتوای رمزی رنگ­ها پنهان داشته­اند. با بررسی بسامد رنگ­ها در این آثار می­توان فضای ذهنی نویسندگان را درک و کشف نمود. در مجموع معانی پنهان رنگ­های پرکاربرد و کم­کاربرد در این آثار شامل مفاهیم مثبت و نیز معانی منفی است.